او اکبر هاشمی رفسنجانی بود...!

 اکبر هاشمی رفسنجانی نفر دوم نظام در دهه شصت، رئیس جمهور مقتدر دهه هفتاد، شناسنامه انقلاب اسلامی، مشاور بسیار مورد اطمنیان بنیاگذار فقید جمهوری اسلامی، فرمانده جنگ، سردار سازندگی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام؛ به جان سالم در برنده (!)  از دو سو قصد/ترور علنی (۱۳۵۸، گروه فرقان و ۱۳۷۳ در حرم امام خمینی) یکی از سه معمار اصلی جمهوری اسلامی و "رفیق دیرین" رهبرانقلاب، غروب نوزدهم دی ۱۳۹۵ درگذشت.حالا که هشت سال از فوت آیت الله می‌گذرد، می‌شود بهتر از واقعه گفت: نوزدهم دی ۱۳۹۵ "اتفاق بزرگی" افتاد، هاشمی رفسنجانی خودش هم واقعا "بزرگ" بود، این را نمی‌شود منکر شد، هاشمی واقعا "زیرک" بود، دوستان حوزوی اش در قم قبل از انقلاب به او می‌گفتند اکبر چرچیل!

هاشمی حساس بود و چیزی را فراموش نمی‌کرد: یکی از تلخ‌ترین خاطراتش این بود که وقتی آیت الله بروجردی، زعیم شیعه در دهه چهل لباس کهنه‌ای را به او به عنوان جایزه درس خوبش داد، لباس را انداخت و گریه اش گرفت و دوید از خانه آیت الله بیرون! هاشمی رفسنجانی از فقر متنفر بود؛ اما درک چندانی هم از فقیران نداشت!

هاشمی حساس بود و چیزی را فراموش نمی‌کرد: یکی از تلخ‌ترین خاطراتش این بود که وقتی آیت الله بروجردی، زعیم شیعه در دهه چهل لباس کهنه‌ای را به او به عنوان جایزه درس خوبش داد، لباس را انداخت و گریه اش گرفت و دوید از خانه آیت الله بیرون! هاشمی رفسنجانی از فقر متنفر بود؛ اما درک چندانی هم از فقیران نداشت!

از طرف دیگر، هاشمی رفستجانی یکی از معدود "ثروتمندانی" بود که در رأس جمهوری اسلامی قرار داشت، نظامی که فرهنگ مسئولانش در دهه شصت، "ساده زیستی" و توجه به محرومان و پابرهنه‌ها بود، رجایی، اسوه رئیس جمهورش بود، هاشمی زیست ثروتمندانه‌ای داشت و این ثروتمند بودن/کاسب بودن هاشمی رفسنجانی بعد‌ها در تاریخ انقلاب بسیار به کار خودش و انقلاب آمد، هاشمی ظراح/حامی "توافق‌های بزرگ جمهوری اسلامی" شد و بود: قبول قطعنامه ۵۹۸ در سال ۱۳۶۷ و برجام ۱۳۹۴)

هاشمی رفسنجانی در سابقه انقلابی و نزدیکی به بنیانگذار فقید انقلاب، تقریبا رقیبی نداشت: پانزده سال مبارزه بی امان با شاه (از ۱۳۴۲-۱۳۵۷)، قریب به "ده سال" حبس طولانی و پر مشقت در زندان شاه و البته ضربه‌های محکمی هم به رژیم شاه زده بود: ایجاد یک شبکه وسیع از روحانیت انقلابی در سراسر ایران، رساندن پیام امام خمینی به افکار عمومی از تبعید، حتی پول سلاحی را که حسنعلی منصور نخست وزیر را روانه آخرت کرد هاشمی رفسنجانی داده بود.

حتی اولین در تصویر رسمی از امام خمینی در مقام رهبر انقلاب در پانزدهم بهمن، ۱۳۵۷  هاشمی حاضر بود و حکم نخست وزیری مهدی بازرگان را در مدرسه علوی خواند، کنار امام! نشانه‌ای بود برای آنها که توطئه می‌کردند: چهار ماه بعد فرقان، هاشمی را ترور کرد!

 هاشمی قیافه کاریزماتیک نداشت و البته محروم از نعمت "ریش" و محاسن که شاخص مهم روحانی بودن است. این برای یک سیاستمدار روحانی، نقص بزرگی بود اما اکبر هاشمی رفسنجانی بدون ریش و کاریزما، افق‌هایی را درنوردید که دیگران از عهده آن برنمی آمدند.

نه تنها سیمای هاشمی که صدای او هم یکی از شاخص‌های دهه شصت (و حتی هفتاد و هشتاد و نیمه نود) برای ایرانیان است، به‌خصوص برای دهه شصتی‌ها، صدای خاص هاشمی رفسنجانی یکی از خاطرات و صدا‌ها و یادگار‌های دهه شصتی‌ها باقی می‌ماند.

صدای نادر و مخصوص و کمی کمیک هاشمی همچنین دستمایه بسیاری از شوخی های مردم با او شد. می‌گفتند هاشمی شنیده  بود یکی از محافظانش تقلید صدایش را بسیار ماهرانه انجام می‌دهد. محافظ را خواست و درخواست کرد تقلید صدا کند. محافظ اطاعت امر کرد و هاشمی بسیار خندید و بلافاصله دستور جابجایی محافظ را داد!