یک روحانی عاشق سریال «بازی مرکب» شد

سریال بازی مرکب به تازگی بسیار مشهور شده است. سریال بازی مرکب رکورد جدیدی را در نتفلیکس ثبت کرده است. سریال بازی مرکب محصول کشور کره جنوبی است. سریال بازی مرکب داستان یک بازی را روایت می‌کند که باخت در آن مساوی مرگ شرکت‌کنندگان است. در ادامه واکنش سید محمد ابطحی را در مورد  سریال بازی مرکب بخوانید.

سیدمحمدعلی ابطحی روحانی، سیاستمدار و وبلاگ‌نویس ایرانی است، که هم‌اکنون بعنوان رئیس مؤسسه گفت‌وگوی ادیان فعالیت می‌کند به دیدن سریال مشهور کره ای بازی مرکب واکنش نشان داد و نوشت: سریال مشهور کره‌ای بازی مرکب - squid game- را دیدم. از پر بازدید‌ترین سریال‌های دنیا شده است.

جذاب لعنتی بهترین تعبیر است. بیشترین خشونت و کشت وکشتاری که می‌شد در این سریال بود، اما نمی‌شد دست از آن کشید. هرچه بیشتر می‌شنیدم، کمتر علاقمند بودم ببینم.

اما تا شروع کردم، نتوانستم رهایش کنم. هوانگ دونگ- هیوک در سال ۲۰۰۸ متنش را نوشت ولی کسی قدرش را ندانست تا اینکه نتفلیکس برای پخش در سال ۲۰۲۱ آن را آماده کرد.

جنگ فقر وغناء. جنگ سرمایه داری و گرسنگی. جنک بی‌هویت‌ها و پول دارها. فاجعه بشریت در دنیای سرمایه و پول. زبان کره‌ای هم با مزه است ها.

داستان سریال بازی مرکب

سریال بازی مرکب (Squid Game) روایتگر داستان افرادی است که به دلایل مختلف در زندگی شکست خورده و احساس سرخوردگی دارند، اما ناگهان دعوت مرموزی را برای شرکت در یک بازی عجیب دریافت می‌کنند که یک جایزه ۳۸ میلیون دلاری دارد. این بازی در مکانی نامعلوم برگزار می‌شود و شرکت‌کنندگان تا زمان مشخص شدن برنده نهایی، در این محیط حبس می‌مانند.

قوانین بازی مرکب چیست؟

داستان سریال بازی مرکب شامل بازی‌های محبوب کودکان در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ کره است، مانند بازی ماهی مرکب، که در این بازی، بازیکنان به ۲ دسته تقسیم می‌شوند؛ مدافعان و مهاجمان. روال بازی به این‌صورت ادامه پیدا می‌کند که مدافعان می‌توانند با هر دوپای خود داخل زمین حرکت کنند و مهاجمان در خارج از خطوط، فقط اجازه دارند روی یک پا بپرند، اما اگر یک مهاجم موفق شود از کنار مدافع کناری اسکوئید رد شود، دیگر آزاد است که با هر دوپای خود حرکت کند.

سپس، زمانی‌که مهاجمان برای نبرد نهایی مهیا می‌شوند، در ورودی اسکوئید دور هم جمع شده و برای برنده شدن به سمت محدوده قُرق شده در راس اسکوئید، هجوم می‌برند. قوانین بازی از اینجا به بعد به این ترتیب است که اگر حین این نبرد، یک مدافع، مهاجم را به خارج از محدوده اسکوئید هل بدهند، مهاجم می‌میرد، اما اگر یک مهاجم در این نبرد موفق شود به راس اسکوئید (یا همان ماهی مرکب) برسد، مدافعان مغلوب و پیروزی از آن تیم مهاجمان می‌شود.

واکنش منفی به سریال بازی مرکب در کره جنوبی!

این سریال ترسناک ۹ قسمتی در نت‌فلیکس در ۹۰ کشور دنیا به صورت استریم یا پخش جاری وارد شده، از جمله در خود کره جنوبی. تازه آمار دانلود و شبکه‌هایی که بدون اجازه این سریال را استریم می‌کنند را هم اگر بیفزاییم، میزان تماشای آن سر به فلک می‌کشد.

اما در عین سرگرمی و داستان‌پردازی و شخصیت‌پردازی عالی، هیجان و تعلیق، برخی کره‌ای‌ها از تماشای آن عصبی می‌شوند. زیرا سوژه اصلی آن در مورد مشکلات واقعی کره جنوبی است: بدهی و مبارزه بی‌پایان برای بازپرداخت آن.

بازیگران سریال «بازی ماهی مرکب» از بزرگترین ستارگان کره جنوبی هستند، از جمله لی جونگ جائه به عنوان ضدقهرمان، سئونگ گی هون، پدری که ناامیدانه بدهکار است و از یک غریبه کارت ویزیت دریافت می‌کند تا شاید راه حلی معجزه‌آسا به او پیشنهاد شود. او به همراه ۴۵۵ شرکت‌کننده دیگر – از هر قشر و اقلیتی که در بدهکار مشابه هم هستند- موافقت می‌کند که وارد بازی عجیبی شوند. بازی‌ای که مراحل مختلف دارد و هر مرحله از آن بر اساس بازی‌های سنتی کره‌ای طراحی شده. منتها باختن در این بازی‌های کودکانه که بسیار خشن هم شده‌اند، عاقبت مرگ فوری دارد. اما شرکت‌کنندگان به طمع دریافت جایزه نقدی نهایی ۴۵.۶ میلیارد وونی (حدود ۳۸ میلیون دلار) قبول می‌کنند که در بازی باقی بمانند.

زندگی واقعی آنها در دنیای بیرون، طوری است که آنها مرگ با عزت را به زندگی با ذلت ترجیح می‌دهند!

سریال بازی مرکب؛ واقعیت جهان امروز یا جوگیری عمومی؟

«هوانگ دونگ-هیوک» کارگردان این سریال، درباره این مجموعه به سی‌ان‌ان گفته است: «همه ما در مقطعی از زمان این بازی‌های ساده و کودکانه را انجام داده‌ایم و یکی از سرگرمی‌های محبوب ما در دوران بچگی بازی مرکب بود که در این بازی تیمی، گروه مهاجمان مسیر خود را در یک محوطه به شکل ماهی مرکب باز می‌کنند و از سوی دیگر مدافعان در تلاش برای توقف پیشروی آنها هستند. این بازی از لحاظ فیزیکی دشوار است و هر موقع آن را بازی می‌کردیم یک نفر مجروح می‌شد، لباس‌هایش پاره می‌شد و گریه میکرد؛ بازی مرکب همیشه آخرین بازی روز بود».

«هوانگ دونگ-هیوک» این سریال را بازتاب جامعه رقابتی میداند که در آن زندگی می‌کنیم و می‌گوید این سریال داستان بازنده هاست، کسانی که با چالش‌های زندگی روزمره دست و پنجه نرم می‌کنند و جا می‌مانند، در حالی که برنده‌ها پیشرفت می‌کنند. هوانگ گفت: «من تمایل داشتم داستانی بنویسم که کنایه و حکایتی از جامعه سرمایه‌داری مدرن باشد، چیزی که رقابت بسیار شدیدی را به تصویر کشد، تا حدی شبیه به رقابت شدید زندگی. اما می‌خواستم شخصیت‌هایی را نمایش دهم که در زندگی واقعی با آن‌ها سروکار داریم.»

در میان مخاطبان داخل کشور و حتی منتقدین سینمایی هم یک نوع از دو قطبی بر سر این سریال وجود دارد برخی آنرا بسیار پسندیده اند و برخی دیگر این سریال را شعاری، سطحی و بی ارزش قلمداد کرده اند.

اما نیما حسنی نسب (منتقد) نوشت: «امان از جوگیری عمومی؛ امان از تبلیغات و بازی‌های نتفلیکس؛ امان از شلوغ‌بازی‌های فجازی... چی بود این واقعاً؟! همه چیزش سطح‌پایین، سرشار از کلیشه و شعارهای چپیِ از دهان‌افتاده و تاریخ‌گذشته، خوراک تفسیرهای الکی در مذمت پول و تلقی سطحی از مفهوم انسان و حرص و عدالت و الخ [...] حیف از سینما و صنعت سرگرمی درجه‌یک و در اوجِ کره جنوبی که با این سریال شناخته شود. امان از جوگیری، امان از تبلیغات نتفلیکسی.»

واقعا اینکه چه اندازه این اقبال عمومی به این سریال، ناشی از همذات پنداری انسانها در اقصی نقاط جهان با شخصیت‌ها و داستان بازی مرکب است یا به دلیل تبلیغات و جو سازی رسانه‌ها را باید به گذشت زمان وا گذاشت.

بهر حال آنچه قابل اشاره است این که یک سریال 9 قسمتی نتفلیکس چگونه می‌تواند از سراسر جهان چشمها را به سمت خود فرا بخواند و این اتفاق کمی نیست، انگار جهان آینده مانند همین اتفاقات سریال بازی مرکب یک جنگ مرگ و زندگی برای ماندن مقابل چشمان مخاطبان است.